Rumannan kampeon

Tin, tin, tin, tin ….. Zinaida su dedenan ta bati e teklanan di su piano lihé lihé. Den su fantasia e ta un pianista den un konsierto grandi. Su bistí largu kòrá ku blanku ta lombra den e lusnan di teater. Dos biaha kaba e públiko a lanta bati man durante e piesa. Mas lihé, mas lihé, mas lihé su dedenan ta bai… tin, tin, tin, tin …. “AU”.

Zinaida ta tira e planki un banda ku e ta hunga piano kuné, saka un kareda kore tras di su ruman. “Mamaaaaa,” e ta grita. “Pele a ranka mi flèktu atrobe. Mi ta hañábu b’a tende?” Pero Pele ta lihé manera welek. E ta kore limpi bai riba su pianan di flecha, subi den e mata di kenepa di nan bisiña Idi. For di eiriba e ta tenta su ruman:

“pianista, pianista,

bo ke ku bo ta gran artista.

Asta riba pida palu

bo ta toka mashá malu.”

Zinaida ta bati pia abou di rabia. “Mi ta bisa mama, b’a tende?” Nèt bisiña Idi ta sali bini pafó. “Muchanan, ta kiko e desòrdu akí.” Zinaida ta basha na yoramentu, kore bai paden. “Ki falta bo, mucha,” Idi ta grit’é. “Bo ta basta grandi pa hasi tantu beheit.”

Plòk… plòkòtòk…. plòtòk. Un pa un, kenepa ta kuminsá kai riba Idi su kabes. Idi ta hisa kara pa mira si tin para ta hasi malu den palu. Ki mishi kenepa kai? Ni hechu nan no ta ainda. Pero Pele ta skonde ketu ketu tras di un rama gordo.

Ata Zinaida ta bini atrobe, e biaha akí ku su mama den tou. “Tanchi Idi, Pele a baha kaba?” Zinaida ta puntra. “Baha for di unda, mi yu?” Pero promé ku Zinaida kontestá, tanchi Idi ta bini bei. Ku su mannan na kustia e ta hisa kara, dal un gritu ku ta spanta tur kachó den bario. “Mucha di dònder, t’abo ta tira kenepa riba mi? Ban mira, baha! Mi di BAHA!”

Zinaida ta sinti su mes den su djèm. “Drechi, pastechi, kome pan ku lechi…” Ni chèns su mama no ta haña pa bisa algu, ata nan ta tende krak… “au” … krrrrt… “ai ai”… krrt krrrrt… bum. Pele ta bini abou.

Mama, Zinaida ku tanchi Idi ta kore bai serka dje mes ora. Na yoramentu mama ta tira su kurpa abou banda di Pele. “Pele, ai Pele, bisa algu mi yu, bisa algu. Idi, mira kon mi yu ta trèk su kara. Zinaida, yama tio Payo pa nos hiba Pele hòspital.”

Miéntras mama ta sklama i Zinaida ta kore bai paden, Idi ta piki un kenepa ku Pele a tira abou, trankil di dje. E ta kibra e kaska ku su djente, chupa e fruta maske e ta medio bèrdè ainda, kaba skupi e pipita nèt banda di Pele su kabes. “Ma bisiña, bo no tin heful?” mama ta grita. “Hasi algu. Yuda, ban mira.” Idi ta lastra pia yega serka. Otro kenepa ta bai boka, e biaha akí esun di mas grandi ku el a haña abou.

Awor sí Mama ta rabia mes. “Bo ta para hari tambe? Idi, ta ki sorto di hende bo ta? Ai nò, ai nò, e pobersitu ta pèrdè kòntròl riba su kurpa. Mir’é sakudí.”

‘Pobersitu’ Pele no por wanta mas. E ta dal un gritu hari, lòs su kurpa for di brasa di su mama, kore limpi bai. Mama no sa si e mester hari òf yora. Idi ta pone man riba su skouru. “Kalma bisiña, kalma. No laga e muchanan subi bo kabes. Mi tambe ta rabia ora nan hasi bochincha den kurá. Pero kon ku bai bini, ta mucha nan ta.”

“Danki Idi,” mama ta bisa. “Mi ta kontentu ku bo ta yuda tira bista riba mi yunan. Pero di unda e muchanan akí ta saka tantu fantasia asina? Esun ta kere ku e ta gran pianista, e otro ta kere ku e ta kampion di futbòl. Asta nos mes ta yam’é Pele awor.”

Na harimentu nan ta kana bai paden pa gosa di un kòpi te ku lèter di pinda. Nèt Idi ta puntra unda e muchanan ta, ata nan ta tende “gol, goool, gooooooooool. M’a gana, m’a gana, m’a ganaaaaa.” Parse ku Zinaida ku Pele a lubidá mes ku nan a pleita. Kontentu Pele ta bula para riba un barí pa risibí aplouso di su públiko, miéntras Zinaida ta kue su planki atrobe pa toka himno di Kòrsou pa su ruman kampeon.