Boeken / Buki

Al tijden maak ik notities van indrukken die me bezighouden en zet ik ze weg in een digitale map. Toen ik in die overpeinzingen na jaren een soort patroon herkende, besloot ik ze tot een roman te bewerken. Het werd Schutkleur, in 2015 door uitgeverij In de Knipscheer gepubliceerd. Zes jaar later volgde Van zo ver gekomen, ook bij Knipscheer, die eerder ook mijn biografie van Pierre Lauffer had uitgegeven.

Vóór 1986 was het niet de bedoeling om radiowerk met schrijfwerk te combineren. Dat kwam vanzelf, nadat uitgeverij Macmillan Publishers Ltd mij dat jaar benaderde om voor hun Caribische serie ook iets over Curaçao te schrijven. Een jaar later kwam er een opdracht voor een boek van het St. Elisabeth Hospitaal. En toen mijn man Frans Heiligers en ik in 1988 met ons tekstproductiebureau begonnen, schreef ik namens ons bureau nog diverse gedenkboeken, themaboeken, alsook een biografie over voormalig premier Miguel Pourier, uitgegeven door LM Publishers. Daarnaast publiceerde ik drie werken in eigen beheer in het Papiaments, en schreef ik iedere week drie korte verhalen voor de radio.

Trofeo

Ora e dama a mira Kristela warda pa tuma su lugá di parker, el a sinta tras di stür, kuminsá puiru kara, pone lipstick i pinta wowo.

Ta abo a kri’é

Nèt ora di bai risibí, Minòshka su telefon a rin. El a para hari ki ki ki dilanti pastor ku man saká manera e ke men: dunami numa.

Bunita nòmber

E ámtenar a tene e papelucho den su man, grawatá kabes, tosa, kaba fòrsa saka e nòmber for di su boka: “Delmarlenka Virangilis”.