Bunita nòmber

“Bo no ta kansa di kana bai bini?” Virgilio a puntra su kasá. For di ora nan yu Yamilka a drenta hòspital pa duna lus, Amarilis ta nèrvioso manera un kriki. “Ta straño ku nos no a tende nada ainda, el a kontestá. Delmar por a yama bisa algu sikiera. Mi ta spera ku nada no a pasa.” Virgilio a pone trepoch’i te riba mesa, shi e pushi angora ku tabata ronka riba kanapé, kaba noi su kasá p’e bin sinta serka dje. “Kalma Amarilis. Ata tur nos yunan a nase salú? Mi ta sigur ku nos nietu tambe ta bini mundu sin niun komplikashon. Warda bo ta mira. Djis tin un Virgilio chikitu ta kore hunga den kas akí.” Amarilis no por a laga di hari. “Bo mes por ta kere ku Delmar i Yamilka ta duna nan yu un nòmber bieu asina? Ku gana lo bo keda.”

Porfin, nèt ora nan ta na punto di drenta outo pa bai hòspital, telefon a rin. Ta Delmar a yama ku bon notisia. Amarilis a yora, hari, hik i yora un tiki mas di alegria ora el a tende ku su prinsesa a haña un prinsesita. Ku stèm kargá di emoshon el a bombardiá su suegu ku pregunta: “Tur kos a bai bon? Kon grandi e yu ta? E tin nòmber kaba?” “E ta pisa 6 liber,” Delmar a kontestá. “Nos ker a yam’é Delmilka … un kombinashon di Delmar i Yamilka. Pero mi mayornan, Marbella ku Lenfrid, ke pa e yu karga pida di nan nòmber tambe. P’esei nos a shòbel e lèternan un poko i el a bira Delmarlenka.” Amarilis no por a kontené su desapunte. “Anto nos awó?” el a puntra. “Unda nos a keda? Kòrda ku Yamilka ta mi yu. I no lubidá su madrina Angela ku a kri’é e promé 10 añanan di su bida.”

Delmar a kuminsá bira nèrvioso. Ya e yu su nòmber ta mas largu ku e kriatura mes. Pero no tin moda di hasi. Kualke kos ta pone un nòmber aserka. Despues di konsultá ku Yamilka el a bai òp su yu na kranshi. Ora e ámtenar a puntr’é kon e kriatura yama, el a saka pida papel for di su saku ku un rei di nòmber skirbí bou di otro: di e mes, di su kasá, di madrina di su kasá, su mayornan i su suegunan. Ku un pèn mará ku sinta na lokèt el a pinta un sírkulo rònt di algun lèter den kada nòmber. “Asina akí,” el a bisa e ámtenar. “E promé 4 rònchinan ta forma su promé nòmber. E rònchinan ku sobra ta forma su di dos nòmber.” E ámtenar a kue e papelucho den su man, grawatá kabes, tosa, kaba fòrsa saka e lèternan for di su boka: “Delmarlenka Virangilis.” Djei el a kuminsá skirbi, stret su dashi, kaba grawatá kabes un poko mas. Alfin e di: “Pero mener, si mener mes no ta kòrda nòmber di e yu, kiko ta para pa otro hende.” “Ai,” Delmar a kontestá. “Esei no ta problema. Kualke kos nos ta yam’é Lènchi.”